การเพาะพันธุ์ปูเกือกม้าตามธรรมชาติในกรงขังได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องยาก หลักฐานบางอย่างบ่งชี้ว่าการผสมพันธุ์เกิดขึ้นเฉพาะเมื่อมีทรายหรือโคลนที่ใช้ฟักไข่ของแมงดาทะเลเท่านั้น ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าปูสามารถสัมผัสอะไรในทรายได้หรือสัมผัสได้อย่างไร และ ไข่และเด็กและเยาวชนที่เก็บมาจากป่ามักจะถูกเลี้ยงจนโตเต็มวัยในกรง [51] [52] เพื่อรักษาและรับประกันปริมาณปูเกือกม้าอย่างต่อเนื่อง จึงได้มีการสร้างศูนย์เพาะพันธุ์ขึ้นในเมืองยะโฮร์ประเทศมาเลเซียซึ่งเป็นที่ที่ปูได้รับการผสมพันธุ์และปล่อยลงสู่มหาสมุทรเป็นพันครั้งทุกๆ สองปี คาดว่าจะใช้เวลาประมาณ 12 ปี  ความรู้ทั่วไปเรื่องแมงดาทะเล  จึงจะเหมาะสมสำหรับการบริโภคแมงดาทะเลใช้ฮีโมไซยานินในการลำเลียงออกซิเจนผ่านทางเลือด เลือดของพวกมันประกอบด้วยแอมโบไซต์ซึ่งมีบทบาทคล้ายกับเซลล์เม็ดเลือดขาวของสัตว์มีกระดูกสันหลังในการปกป้องสิ่งมีชีวิตจากเชื้อโรค แอมโบไซต์จากเลือดของL. polyphemusถูกนำมาใช้เพื่อสร้างLimulus amebocyte lysate (LAL) ซึ่งใช้ในการตรวจหาเอนโดทอกซินของแบคทีเรียในการใช้งานทางการแพทย์