ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พื้นผิวที่ตัดจะได้รับการบำบัดเป็นประจำด้วยสารฆ่าเชื้อราและสารประกอบบิทูแมสติก (ใช้สารอินทรีย์ที่เทียบเท่า) เกษตรกรผู้ที่ทำ การปลูกทุเรียน ในประเทศไทยมักได้รับคำแนะนำให้รักษาพื้นที่ใต้ต้นไม้และบริเวณแนวน้ำให้ปราศจากวัชพืช ปุ๋ยคอก และวัสดุคลุมดิน โดยหลักแล้วเพื่อไม่ให้เกิดสภาพอากาศปากน้ำที่เหมาะสมสำหรับการแพร่ระบาดของโรค Phythophora palmivora (ดังที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ยังไม่ชัดเจนว่าจำเป็นหรือแนะนำให้ใช้วิธีอินทรีย์อย่างเคร่งครัด หรือไม่ ต้นทุเรียนก็ได้รับประโยชน์จากปุ๋ยคอกและคลุมด้วยหญ้าเช่นเดียวกับต้นไม้อื่นๆ จำนวนมาก) ในทำนองเดียวกัน เพื่อจุดประสงค์เดียวกัน ลำต้นของต้นไม้จะต้องปราศจากยอดน้ำและกิ่งก้านที่อ่อนแอให้สูงจากพื้นประมาณ 1 เมตร [3 ฟุต] อย่างไรก็ตาม แนะนำให้ปลูกพืชตระกูลถั่วเขตร้อนระหว่างต้นไม้ เช่น ถั่วลิสงยืนต้น  ต้นทุเรียนเป็นพืชอาหารผิวดิน หากจำเป็นต้องกำจัดวัชพืช (สำหรับพืชคลุมดิน เช่น ถั่วลิสง ไม่ควรมีมาก) ควรดูแลไม่ให้รากเสียหาย ต้นทุเรียนกำจัดสารอาหารออกจากดินได้ค่อนข้างน้อย อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับไม้ผลอื่น ๆ เป็นความคิดที่ดีอย่างน้อยทุก ๆ ไตรมาสบนดินใต้ต้นไม้ด้วยส่วนผสมของปุ๋ยอินทรีย์ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อุดมด้วยไนโตรเจนและโพแทสเซียม) ในช่วงห้าปีแรก (สถานที่ส่วนใหญ่นิยมใช้มูลสัตว์เพื่อการนี้ แต่ไม่ใช่ในประเทศไทยซึ่งมีการใช้ปุ๋ยเคมีอย่างแพร่หลายในการผลิตเชิงพาณิชย์) TS Chang จาก  Bao Sheng Durian Farm  แนะนำให้ใส่ปุ๋ยแบบโรยหน้าเหนือขอบของโซนราก เพื่อให้รากของต้นไม้ไล่ตามและขยายขอบเขตของพวกมันในกระบวนการ เวลาสองสามเดือนก่อนออกดอก ระหว่างการพัฒนาของผล และหลังการเก็บเกี่ยว นิยมใส่ปุ๋ยให้ต้นทุเรียนทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้