ไซยาไนด์เป็นพิษที่ออกฤทธิ์เร็วซึ่งอาจถึงแก่ชีวิตได้ พวกมันถูกใช้เป็นอาวุธเคมีเป็นครั้งแรกในสงครามโลกครั้งที่ 1 ไซยาไนด์ในระดับต่ำพบได้ในธรรมชาติและในผลิตภัณฑ์ที่เรารับประทานและใช้กันทั่วไป ไซยาไนด์สามารถผลิตได้จากแบคทีเรีย เชื้อรา และสาหร่ายบางชนิด ไซยาไนด์ยังพบได้ในควันบุหรี่ ในท่อไอเสียรถยนต์ และในอาหาร เช่น ผักโขม หน่อไม้ อัลมอนด์ ถั่วลิมา ผลไม้และมันสำปะหลัง

คุณสมบัติของไซยาไนด์คืออะไร?

ไซยาไนด์มีหลายรูปแบบทางเคมี ไฮโดรเจนไซยาไนด์เป็นของเหลวสีฟ้าอ่อนหรือไม่มีสีที่อุณหภูมิห้อง และเป็นก๊าซไม่มีสีที่อุณหภูมิสูงกว่า มีกลิ่นอัลมอนด์ขม โซเดียมไซยาไนด์และโพแทสเซียมไซยาไนด์เป็นผงสีขาวซึ่งอาจมีกลิ่นขมคล้ายอัลมอนด์ สารเคมีอื่นๆ ที่เรียกว่าไซยาโนเจนสามารถสร้างไซยาไนด์ได้ ไซยาโนเจนคลอไรด์เป็นก๊าซเหลวไม่มีสีซึ่งหนักกว่าอากาศและมีกลิ่นฉุน แม้ว่าสารประกอบไซยาไนด์บางชนิดมีกลิ่นเฉพาะตัว แต่กลิ่นไม่ใช่วิธีที่ดีในการบอกว่ามีไซยาไนด์อยู่หรือไม่ บางคนไม่สามารถได้กลิ่นไซยาไนด์ คนอื่นอาจได้กลิ่นในตอนแรก แต่หลังจากนั้นจะชินกับกลิ่นนั้น

 

ไซยาไนด์ใช้อย่างไร?

ในอดีต ไฮโดรเจนไซยาไนด์ถูกใช้เป็นอาวุธเคมี ไซยาไนด์และสารประกอบที่มีไซยาไนด์ถูกนำมาใช้ในยาฆ่าแมลงและสารรมควัน พลาสติก การชุบด้วยไฟฟ้า การพัฒนาด้วยแสง และการทำเหมือง บริษัทสีย้อมและยาก็ใช้ไซยาไนด์เช่นกัน กระบวนการทางอุตสาหกรรมบางอย่าง เช่น การผลิตเหล็กและเหล็กกล้า อุตสาหกรรมเคมี และการบำบัดน้ำเสียสามารถสร้างไซยาไนด์ได้ ในระหว่างการทำคลอรีนในน้ำ ไซยาโนเจนคลอไรด์อาจผลิตในระดับต่ำ

 

ผู้คนสามารถสัมผัสกับไซยาไนด์ได้อย่างไร?

ผู้คนอาจได้รับไซยาไนด์ในระดับต่ำในชีวิตประจำวันจากอาหาร การสูบบุหรี่ และแหล่งอื่นๆ การรับประทานหรือดื่มอาหารที่มีไซยาไนด์อาจก่อให้เกิดผลกระทบต่อสุขภาพได้ การหายใจเอาก๊าซไซยาไนด์เข้าไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่มีการระบายอากาศไม่ดี มีโอกาสเกิดอันตรายได้มากที่สุด การสัมผัสกับไซยาไนด์ที่ทำให้ถึงตายเป็นผลจากอุบัติเหตุหรือการกระทำโดยเจตนาเท่านั้น เนื่องจากลักษณะที่ออกฤทธิ์เร็ว ไซยาไนด์อาจถูกใช้เป็นตัวแทนของการก่อการร้าย

 

ไซยาไนด์ทำหน้าที่ในร่างกายอย่างไร?

หลังจากได้รับสารไซยาไนด์จะเข้าสู่กระแสเลือดอย่างรวดเร็ว ร่างกายจัดการกับไซยาไนด์ในปริมาณเล็กน้อยแตกต่างจากปริมาณมาก ในปริมาณเล็กน้อย ไซยาไนด์ในร่างกายสามารถเปลี่ยนเป็นไทโอไซยาเนต ซึ่งมีอันตรายน้อยกว่าและถูกขับออกทางปัสสาวะ ในร่างกาย ไซยาไนด์ในปริมาณเล็กน้อยสามารถรวมตัวกับสารเคมีอื่นเพื่อสร้างวิตามินบี12ซึ่งช่วยบำรุงเส้นประสาทและเซลล์เม็ดเลือดแดงให้แข็งแรง ในปริมาณมาก ความสามารถของร่างกายในการเปลี่ยนไซยาไนด์เป็นไทโอไซยาเนตนั้นถูกครอบงำ ไซยาไนด์ในปริมาณมากจะป้องกันไม่ให้เซลล์ใช้ออกซิเจนและในที่สุดเซลล์เหล่านี้ก็จะตาย หัวใจ ระบบทางเดินหายใจ และระบบประสาทส่วนกลางมีความไวต่อพิษไซยาไนด์มากที่สุด

สัญญาณและอาการเฉพาะของพิษไซยาไนด์คืออะไร?

ผลกระทบต่อสุขภาพจากการสัมผัสไซยาไนด์ในระดับสูงสามารถเริ่มขึ้นได้ภายในไม่กี่วินาทีถึงไม่กี่นาที สัญญาณและอาการบางอย่างของการสัมผัสดังกล่าวคือ:

 

ความอ่อนแอและความสับสน

ปวดศีรษะ

คลื่นไส้ / รู้สึก "ไม่สบายท้อง"

หายใจหอบและหายใจลำบาก

การสูญเสียสติ / "หมดสติ"

อาการชัก

หัวใจหยุดเต้น

ความรุนแรงของผลกระทบต่อสุขภาพขึ้นอยู่กับเส้นทางและระยะเวลาของการสัมผัส ปริมาณ และรูปแบบของไซยาไนด์

 

คุณจะทำอย่างไรถ้าคุณคิดว่าคุณอาจได้รับสารไซยาไนด์ที่ปล่อยออกมา?

หากคุณได้รับสารไซยาไนด์ที่ปล่อยออกมา ให้ทำตามขั้นตอนต่อไปนี้:

 

รีบย้ายออกจากบริเวณที่คุณคิดว่าถูกเปิดเผย ถ้าปล่อยในบ้าน ให้ออกไปนอกบ้าน

หากคุณอยู่ใกล้กับการปล่อยไซยาไนด์ ผู้ประสานงานฉุกเฉินอาจบอกให้คุณอพยพออกจากพื้นที่หรือ "หลบภัย" "กำบังในสถานที่" หมายถึงการอยู่ในที่ร่มเพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับสารเคมี ขณะอยู่ในอาคาร ให้ปิดและล็อกประตูและหน้าต่างทั้งหมด ปิดเครื่องปรับอากาศ พัดลมและเครื่องทำความร้อน และปิดเครื่องลดแรงสั่นสะเทือนของเตาผิง

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการอพยพระหว่างเหตุฉุกเฉินทางเคมี โปรดดูข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการอพยพ ( http://www.bt.cdc.gov/planning/evacuationfacts.asp ) สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับที่พักพิงในสถานที่ระหว่างเหตุฉุกเฉินทางเคมี โปรดดูข้อเท็จจริงเกี่ยวกับที่พักพิงในสถานที่ ( http://www.bt.cdc.gov/planning/Shelteringfacts.asp )

ถอดเสื้อผ้าที่อาจมีไซยาไนด์ออกโดยเร็ว หากเป็นไปได้ ควรตัดเสื้อผ้าที่ปกติถอดไว้เหนือศีรษะ (เช่น เสื้อยืดและสเวตเตอร์) ออกจากร่างกายเพื่อป้องกันการสัมผัสกับสารเพิ่มเติม

ใส่เสื้อผ้าของคุณลงในถุงพลาสติกและปิดปากถุงให้แน่น

อย่าจับต้องถุงพลาสติก และรอคำแนะนำในการกำจัดอย่างถูกวิธี

การทิ้งเสื้อผ้าของคุณในถุงที่ปิดสนิทจะช่วยปกป้องคุณและคนอื่นๆ จากการสัมผัสเพิ่มเติม

เก็บเสื้อผ้าที่บรรจุถุงไว้ในที่ปลอดภัย ห่างจากผู้คน โดยเฉพาะเด็ก

ล้างไซยาไนด์ออกจากผิวหนังอย่างรวดเร็วด้วยสบู่และน้ำปริมาณมาก และล้างตาด้วยน้ำปริมาณมาก

ถอดและทิ้งคอนแทคเลนส์

ล้างแว่นตาด้วยสบู่และน้ำก่อนสวมใส่

อย่าใช้สารฟอกขาวเพื่อกำจัดไซยาไนด์ออกจากผิวหนังของคุณ

หากจำเป็นให้ไปพบแพทย์ทันที

การได้รับสารไซยาไนด์เป็นอย่างไร?

การเคลื่อนตัวออกจากจุดที่สัมผัสกับอากาศบริสุทธิ์เป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญในการรักษาการสัมผัสกับไซยาไนด์ พิษจากไซยาไนด์สามารถรักษาได้โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ บ่อยครั้งที่ผู้ป่วยได้รับออกซิเจน ยาแก้พิษสองชนิด (โซเดียมไนไตรต์และโซเดียมไธโอซัลเฟต) มักใช้เพื่อหยุดผลกระทบของพิษร้ายแรงของไซยาไนด์ อาจจำเป็นต้องใช้ยาอื่นเพื่อควบคุมผลกระทบต่อสุขภาพเพิ่มเติมของไซยาไนด์ เช่น อาการชัก ผู้ที่มีอาการและอาการแสดงที่รุนแรงจะต้องได้รับการดูแลในโรงพยาบาลทันที โดยเฉพาะบุคคลที่ "สลบ" หรือหมดสติ ความล่าช้าอาจทำให้เสียชีวิตได้